Foto: Milou Hermus, Fotograaf: Ange Wieberdink
Milou Hermus, 1947-2021
Zo maken ze ze niet meer.
Beweren dat Milou Hermus een kleurrijke persoonlijkheid was, zou haar op verschillende manieren tekort doen, zou zelfs een licht denigrerend understatement zijn.
Niet alleen was ze veel meer dan een kleurrijke persoonlijkheid, ze was een virtuoos tekenaar, een intelligent illustrator en een zeer geslaagde ondernemer. En niet te vergeten een kunstenaar.
Daarbij was ze als persoonlijkheid méér dan kleurrijk; ze was geestig, goedlachs, hartelijk en warm. Ze bezat, en hier komen haar karakteristieke kleurigheid en haar vakvrouwschap heel dicht bij elkaar, overlappen en versterken elkaar; ze bezat een bijzondere sensualiteit en sensibiliteit, een warme emotionele gevoeligheid voor wat mensen tot echte mensen maakt. En die haar tot een echt mens maakte.
Milou was toegepast kunstenaar. En dus kunstenaar. Met haar ondernemerschap verwierf ze opdrachten in de hoogste (lees: duurste, conservatiefste, mannelijkste) kringen. En die opdrachten vervulde ze - desondanks - met uiterst creatief, eigenzinnig werk (ik zou kunnen schrijven 'vooruitstrevend' werk, maar met een dergelijk oordeel had Milou niets op gehad).
Een deel van haar onvermoeibare ondernemerschap werd gemotiveerd door de zorg voor haar partner, die in 2005 het leven ontvluchtte. Vijf dagen later overleed haar moeder.
Na een periode van inactiviteit herwon ze zich krachtig met de portrettenserie Les Belles Hollandaises, gevolgd door Hollandse Heren. Met evenveel doorzettingsvermogen realiseerde ze in 2018-2019 de dubbele overzichtstentoonstelling van partner Ton Blommerde en haarzelf, en een oeuvrecatalogus van haar eigen werk. Die van Ton was al eerder verschenen. Voor de details van haar levensloop verwijs ik naar het Roots-cahier dat ter gelegenheid van dezelfde tentoonstelling verscheen.
Ik bewaar warme herinneringen aan Milou, die ik leerde kennen als Rietveldstudent en die me toen en sindsdien steeds hartelijk en genereus bejegende.
Het is spijtig dat Milou de plannen die ze had - en die had ze - voor na haar tentoonstelling niet uit heeft kunnen voeren.
Maar wat ze nagelaten heeft, staat.
Carel Kuitenbrouwer, 14 april 2021