Portretfoto: Peter Slager | Fotograaf: Kim Norren
Wat maakt dit project zo bijzonder?
“In het project Industrial Textures zoek ik naar verbinding tussen kunst, muziek en letterontwerp. Het voelt als het samenkomen van al mijn interesses, iets waar ik al jaren aan werk. In dit proces kom ik tot ‘taalbouwwerken’ die zich bevinden op het scheidingsvlak van kunst en design. Ik kan de taalstructuren die ik creëer zowel op maat maken als op grote schaal toepassen. Naarmate ik verder onderzoek, ontdek ik steeds meer mogelijkheden.”
Wat was het doel van het project, en hoe draagt het ontwerp bij aan het bereiken ervan?
“In deze veranderende wereld zoek ik naar structuren om een ‘nieuw’ verhaal te vertellen waarin herkenning plaats vindt en steeds weer wat te ontdekken valt. Mijn twijfel, voedt mij daarbij, maakt mij nieuwsgierig en laat mij kijken en luisteren naar de wereld waarin ik leef.
De componist Ryuichi Sakamoto die begin dit jaar overleed vertelde dat hij gefascineerd was door het concept van een eeuwigdurende klank. Een klank die nooit vervliegt. Als je het in literaire termen zou zeggen zou het een soort metafoor zijn voor het eeuwige leven. Misschien is het ook wel zoiets waar ik naar op zoek ben in mijn werk.
Mensen maken gebruik van taal om te communiceren en de wereld te begrijpen, wat leidt tot ingewikkelde constructies zoals religies, politieke machten, economische ordeningen en dergelijke. Deze structuren zijn deels imaginair en daardoor gevoelig voor veranderingen. Taal is ook structuur. Ik probeer die te visualiseren door te kijken en te luisteren naar bestaande constructies in mijn omgeving en daarmee ‘taalbouwwerken’ te maken.
Het doel is om mensen onder te dompelen in deze ‘nieuwe taal’ en tegelijkertijd een gevoel van veiligheid te bieden, door herkenning te laten plaatsvinden. Door je te verdiepen in de taal van de ander, kun je beter omgaan met veranderingen en elkaars verhalen begrijpen, wat communicatie vergemakkelijkt.”
Kun je iets vertellen over het (ontwerp)proces?
“Als boekontwerper met een passie voor letterontwerp ben ik anders naar de lay-out van boekpagina’s gaan kijken. Ik zag de architectuur van taal in de structuren van tekstkolommen voor me, die zich daarmee tot gebouwen vormen. Dit inspireerde mij om te onderzoeken of ik een boek zonder tekst zou kunnen maken door bouwwerken van taal te creëren in plaats van tekstkolommen. Deze ontwikkeling is niet zomaar uit de lucht komen vallen. Mijn ontwerp van lettertypen, naast mijn werk voor klanten, zijn geïnspireerd door de wereld om mij heen en hebben zich op die manier ontwikkeld.
Vanaf 2015 - 2021 bezocht ik Landschaftspark Duisburg-Nord en Zeche Zollverein Essen om foto’s te maken. Deze foto’s dienden als basis. In de eerste fase werden lettervormen uit de foto’s geïsoleerd. Met deze ‘letters’ heb ik een collage gemaakt die samen een ‘tekstbeeld’ vormen. Beeld wordt ‘tekst’, maar leesbaarheid is ondergeschikt.
In de volgende fase werden de industriële texturen uit de collages vertaald naar bruikbare lettertypen, met behulp van onder andere Fontlab. Met dit lettertype creëer ik texturen waarbij leesbaarheid opnieuw niet belangrijk is. Tekst wordt beeld. Het is mogelijk variatie en verdieping aan te brengen in de texturen door verschillende lagen te gebruiken.
Waren er meevallers, valkuilen of tegenslagen bij dit project?
“Bij de uitvoering van ideeën kan het voorkomen dat je vastloopt omdat je even geen duidelijk beeld hebt van hoe het verder moet. Voor Industrial Textures had ik een ander project Letters in het Waterloopbos nodig, om mij weer op weg te helpen toen ik het even niet meer voor mij zag. Kun je dit echt als tegenslag beschouwen? Ik denk het niet. Het kan juist nuttig zijn binnen een creatief proces. Dit alles maakt het alleen wel tijdrovend.
Op dit moment werk ik ook aan het consolideren van al mijn websites tot één website, mede dankzij dit project. Ik heb namelijk te veel websites en daarom heb ik een ontwerp gemaakt dat momenteel gebouwd wordt door een ontwikkelaar. Niettemin ervaar ik moeite bij het accepteren dat mijn ideeën niet altijd gerealiseerd lijken te kunnen worden. Het is lastig om controle uit handen te geven.”
Ben je tevreden met je carrièrestappen tot nu en wat zou je andere ontwerpers aanraden?
“Tot nu toe ben ik tevreden met wat ik heb gedaan. Na mijn afstuderen in 1995 heb ik vrijwel altijd zelfstandig mijn vak kunnen uitvoeren. En ik zie door de jaren heen verdieping in mijn werk ontstaan. Wat ik vandaag de dag maak, had ik twintig jaar geleden niet kunnen bedenken. Hierdoor ben ik me ervan bewust dat ik in staat ben om voortdurend nieuwe manieren te vinden om zelfstandig door te gaan.
Tegen andere ontwerpers wil zeggen. Probeer altijd tijd te vinden om naast je opdrachtwerk aan je eigen ideeën te werken. Door dit te doen, ga je steeds beter begrijpen wie je bent en wat je wil creëren. Bovendien wordt het gemakkelijker om voor opdrachtgevers te werken doordat je beter in staat bent om hun specifieke stijl te ontwikkelen door te luisteren naar wat ze drijft en motiveert.”
Waar kunnen we je momenteel nog meer zien?
“Op dit moment ben ik niet op veel plaatsen te zien, omdat ik tijdens het creatieve proces niet bezig was met de vraag hoe ik het aan anderen kon tonen of waar ik het exposeren kon. Nu is echter het moment aangebroken dat ik mijn werk meer onder aandacht wil brengen. In mijn woonplaats Kampen is het momenteel al te zien als art-wallpaper op twee locaties.
Op dit moment onderzoek ik verschillende toepassingsmogelijkheden, waarbij ik me bijvoorbeeld afvraag wat het effect zou zijn van het tonen van deze harde structuren op een wandkleed. Het Stedelijk Museum Kampen heeft aangegeven dat ze dit dan graag zouden willen exposeren.
Daarnaast ben ik nog in gesprek met Zeche Zollverein Essen over de mogelijkheid, de timing en de locatie voor een potentiële expositie. Vorig jaar is Industrial Textures eveneens gepubliceerd in het tijdschrift Slanted #40. Deze editie is volledig gewijd aan Experimental Type.
Ik ben nog steeds bezig met het verkennen van nieuwe ideeën en mogelijkheden binnen Industrial Textures, en ik wil graag naar Charleroi om het thema nog verder te verdiepen. Bovendien ben ik op zoek naar advies over subsidiemogelijkheden om dit project te ondersteunen. Ik ben in dit alles voornamelijk een maker en ik vind het altijd lastig om me bezig te houden met de randzaken eromheen.”
