Tekst door Barbara van Santen
Hoofdbeeld: ‘Nothing is What it Seems’, Wievien Alberts
Fotografie: Jonathan Vos
De eindexamenexpositie van Maastricht Institute of Arts heet The Beginning, een voor mij bijzonder toepasselijke titel. Ooit was deze kunstacademie ook voor mij het begin. Na jaren van afwezigheid biedt het Herdenkingsplein opnieuw een vertrouwde aanblik: de door Wiel Arets ontworpen betonnen kolos met glazen bouwstenen, die via een loopbrug de oud- en nieuwbouw met elkaar verbindt. ‘Welkom’ staat er met grote witte letters op de zwarte banieren die boven de trappen van de academie hangen. Dezelfde trappen waar ik jarenlang koffie op heb gedronken met vrienden. Even staat de tijd stil.
Foto:: sculpturen van Les Deux Garçons op het Herdenkingsplein, Maastricht | Fotografie: Jonathan Vos
Fast forward naar twintig jaar later. Waar heeft deze lichting afstudeerders zich mee beziggehouden? En welke thema’s hebben hen geïnspireerd en uitgedaagd? Dit jaar presenteren studenten van de de bacheloropleidingen Autonome Beeldende Kunst, Communication and Multimedia Design, Docent Beeldende Kunst en Vormgeving, Interdisciplinary Arts, Architectuur en Interieur, Design, Visuele Communicatie en de masteropleiding Scientific Illustration hun werk.
Foto: Wievien Alberts bij haar werk ‘Nothing is What it Seems’ | Fotografie: Jonathan Vos
|
Wat me meteen opvalt is dat veel ontwerpers in deze lichting hun werk doordrenken met persoonlijke verhalen, wat een unieke inkijk biedt in hun innerlijke wereld. Wievien Alberts bijvoorbeeld, die haar project ‘Nothing is What it Seems’ beschrijft als een middel om haar eigen demonen artistiek te verdrijven. Haar werk bestaat uit maskers die haar onderdrukte emoties verbeelden. Deze zijn overtuigend gepresenteerd in een reeks foto's, waarbij sommige maskers op een mal van haar eigen hoofd zijn gepresenteerd. |
Textielontwerper Lisha Spruijt streeft naar een gevoel van veiligheid, wat zich uit in zachte vormen en materialen. In drie unieke wandkleden getiteld ‘Duo Penotti, twee etniciteiten in een potti’ onderzoekt ze wat ons een thuisgevoel geeft binnen onze etniciteit en hoe deze verbondenheid visueel en tastbaar kan worden gemaakt.
Foto: Femke Vorselen bij haar werk | Fotografie: Jonathan Vos
Dit jaar ligt de focus bij de afdeling Design sterk op materiaalonderzoek. Femke Vorselen onderzoekt de inherente eigenschappen van geweven structuren met haar project (Re)Imagine Textiles en verkent nieuwe manieren van textielproductie. In haar poëtische boekje, getiteld ‘Dwaalsporen’, beschrijft ze dwalen als onderzoeksmethode voor haar designpraktijk, waarbij ze zoekt zonder een specifiek einddoel.
Magisch en monumentaal
De betoverende schilderijen met geestachtige verschijningen van Mounir Eddib, winnaar van de Gilbert de Bontridderprijs 2024, zijn ontdaan van individuele kenmerken. Ze doemen op boven landschappen die lijken te ontstaan uit een magische bron, die zowel herinneringen aan het verleden bevat als vooruitblikt naar de toekomst. Zijn werk raakt aan actuele thema’s zoals migratie, milieuvervuiling, racisme en onrecht en laat een blijvende indruk achter.
Foto: werk van Mounir Eddie | Fotografie: Jonathan Vos
Ook Valentijn Schmitz imponeert met zijn monumentale installatie in De Stuers. Bij binnenkomst bevind je je in een vederlichte, pastelachtige wereld vol intrigerende tactiele sculpturen, maar schijn bedriegt. Een begeleider trekt bezoekers het kunstwerk in door voorwerpen om hun schouders te hangen die deel uitmaken van de expositie, waardoor de grenzen tussen bezoeker en kunstwerk vervagen.
Foto: werk van Valentijn Schmitz | Fotografie: Jonathan Vos
Een wereld vol ruis
Ondanks het feit dat corona niet meer dezelfde ontwrichtende impact heeft als in de jaren ervoor, voel je de impact van de pandemie nog steeds in het werk van deze lichting ontwerpers, die in 2020 aan hun studie begonnen. Thema’s zoals zelfbeeld, eenzaamheid en de schadelijke effecten van smartphones en social media zie ik veelvuldig voorbijkomen. De ontwerper van nu is op zoek naar balans in deze wereld vol ruis en tegenstrijdigheden.
Foto: ‘Noordzee boei’ van Jaane Kentrop | Fotografie: Jonathan Vos
Een mooi voorbeeld daarvan is het werk van Jaane Kentrop, die met stof kleurrijke wandstukken en ruimtelijke objecten creëert, zoals de zeer aaibare ‘Noordzee boei’. Ze richt zich op thema’s zoals intimiteit, controle en de waarde van het ambacht in tijden van snelle consumptie en digitale afleiding. Ook Vince van de Poel kaart dit thema aan; zijn fraaie illustraties spelen met imperfecties als tegenreactie op de ‘perfectie’ van de moderne digitale wereld.
‘Stil Licht’ van Joëlle Mehlkop | Fotografie: Jonathan Vos
Joëlle Mehlkop’s werk ‘Stil Licht’ laat de kijker nadenken over de invloed van constante informatiestromen op ons dagelijks leven. Het vervreemdende beeld van een lichtgevende tv in een kamer vol gras ontroert me en geeft me een gevoel van een fijn soort eenzaamheid, waarin je alleen bent zonder prikkels van buitenaf.
Weet wat je waard bent
Bij vertrek blijf ik nog even staan voor een tijdelijk werk van sieraadontwerper en alumnus Ted Noten in de hal, die de eindexamenexpositie de dag daarvoor had geopend. Zijn advies aan de aanstormende ontwerpers en kunstenaars: “Weet wat je waard bent.” Een passende leus voor deze nieuwe lichting afstudeerders, klaar om hun eigen weg te gaan.
Hey graduate!
Ben je onlangs afgestudeerd aan een kunst- of designacademie? En wil je je eindexamenproject tonen aan de Nederlandse ontwerpgemeenschap? Stuur je afstudeerwerk kosteloos in en maak kans op publicatie in het Dd, Dutch Design Yearbook ’24-’25.
Foto: Graduates in Dd Yearbook '23-'24 | Ontwerp: studio de Ronners